Kimi zaman uzakları düşünürsünüz…
Mutlu olduğunuz anlar canlanır gözünüzde.
Uzun dallarıyla koyu gölge yapan ağaç altlarında sırt üstü uzanıp öylesine yatmak gelir içinizden.
Mavi gökyüzü gibi bir dünya isterseniz.
Hilesiz, çıkarsız, kirlenmemiş…
Düşünceniz derinleşir bazen.
Görünen her şeyin bir başka anlamı daha belirir içinizde..
Yaşama heyecanınız canlanır…
Dostlarınızı daha sık ararsınız aranmasanız bile…
Görüşememe bahaneniz az az yok olmaya başlar farkında olmadan…
Bazen de insanlık tarihine bakarsınız.
Kimler gelmiş kimler geçmiş…
Akıl ve mantığınız almaz bu sürece…
Çekilen onca acının izlerini duyarsınız içinizde.
Güzel insanları düşünürsünüz.
Bilirsiniz ki, güzel insanlardır içlerinde yaşama sevincini taşıyanlar..
Kimi zamanda güzel kadınları hayal ederseniz..
Tatlı bir gülümseme yayılır dudaklarınıza kaçamak öpüşmelerinizi anımsayınca.
Sizi sevenleri özlemle anarken, karşılıksız sevdalarınızı unutmak isterseniz, silip atmak, bir daha anımsamamak. Ama elde değildir. Unutmak istedikçe aklınıza gelir sık sık, unutup silemezsiniz.
Kalbe çizik atıp gidenler hep içinizde yaşar..
Bir mevsim gibi iz bırakan aşklarınızdır sizi yakan.
Hiç şüphesiz kendine yakın bulduğun için sevmiştin. Bir zamanlar iki yabancıyken kısa bir süre içinde can dostu olmuştu. İçindeki o karanlık, o kara boşluk dolmaya başlamıştı.
Yaşamın süreci devam eder gider.
Bir değirmen gibi öğütür yaşam hepimizi.
Bir çuval dolusu buğday içinden sadece bir tane buğday tanesiyiz…
Sıra elbet gelecektir…
