Sevgili okurlarımız; bugünlerde unutmaya başladığımız insanı insan yapan en önemli değerlerin başında gelen sevgiden bahsetmek istiyorum, çünkü toplumumuz öyle hale geldiki sevgiyi unutmaya başladı.
Başta Allah sevgisi olmak üzere, Peygamber sevgisi, insan sevgisi, çocuk sevgisi, eş sevgisi, arkadaş sevgisi, akraba sevgisi, hayvan sevgisi, bitki sevgisi vs., bütün sevgiler metalaştıkça sevgi unutuluyor. Kimi çocuk kaçırıyor, kimi eşini ailesini öldürüyor, kimi olmadık sapıklılıklar yapıyor, kimi çocuğunu bırakıp kaçıyor. Bunların altında yatan en önemli neden sevgisizlikten kaynaklanıyor. Bizler çocukluğumuzda ve gençliğimizde mahallemizde birbirimizi sever sayar kollardık. Alilerimiz, Hakkılarımız, İskenderlerimiz, Yılmazlarımız, Şenollarımız, Mustafalarımız, Orhanlarımız vs., bütün arkadaşlar inanın her gün bir şeyler üretip yapardık ve aramızda kuvvetli arkadaşlık bağı vardı, birbirimizi kollardık, içimizden rahmetli olanlar oldu, mekanları cennet olsun, o günlerdeki sevgi bağları maalesef şimdilerde yok. Lütfen, metalaşalım derken veya hayat mücadelesi yaparken sevgimizi unutmayalım. Arkadaşlar; ister Türk, ister Kürt, ister Laz, ister Ermeni olalım birbirimizi sevmek zorundayız, aksi durumda nereye doğru gittiğimiz belli: Uçuruma!
Şair diyorki;
Sevgili okurlar; sevgi öyle bir şey ki ne kadar yazsak sayfalara sığmaz. Kısaca diyelim ki, insan ölünceye kadar sevmeli, menfaatleri bitinceye kadar değil.
Cennet neresidir bilir misiniz
Gülen gözlerde
Tatlı sözlerde
Mutlu yüzlerde
Bazen gündüzde, bazen gecede
Ama en güzeli sevgi dolu yüreklerde.
Sevgilerimle, sağlıcakla kalın.
SON
DAKİKA
