Yıldırım Beyazıt köyleri dolaşıyordu. Köyün birinde, çok yaşlı bir köylüye rastladı. Köylü bahçesine incecik meyve fidanları dikiyordu. Yıldırım Beyazıt, köylüye takılmak istedi: “Baba, Bu fidanlar ne zaman büyüyecek de meyve verecek. Bu meyvelerden yemek sana nasip olacak mı?” Köylü: “Hiç sanmıyorum” dedi. Padişah: “O halde niçin kendini yoruyorsun?” deyince adam şu cevabı verdi: “Biz atalarımızın diktiği ağaçların meyvesini yemiyor muyuz. Torunlarımız da bizim diktiklerimizin meyvesini yesinler.”
Adamın cevabı Yıldırım Beyazıt’ın hoşuna gitti. Köylüye bir kese altın verdi. Adam: “Bakın Sultanım, gördünüz mü? Bizim fidanlar şimdiden meyve verdi.” Padişah: “Aferin baba, Allah uzun ömürler versin.” diyerek adamın sırtını sıvazlayarak vedalaşıp ayrıldı.
Köyünde hiç ağaç olmayan Âşık Veysel, şehirden getirttiği fidanları bahçesine diktirmeye başlamış. Köylüler, “Burada meyve yetişmez. Bu kör adam atalarımızdan iyi mi bilecek.” diye Veysel’le alay etmişler. Ama fidanlar meyve vermeye başlayınca mahcup olmuşlar. “Meğer kör olan o değil, bizmişiz.” diye Veysel’den özür dilemişler.
“Beşikten mezara kadar ağaca muhtacız.” Atasözümüz ağacın hayatımızdaki önemini ne güzel anlatıyor. “Kıyametin kopacağını bilseniz elinizdeki fidanı dikiniz.” Hadis-i Şerifi de dinimizce ağaç dikmenin ne kadar önemli olduğunu belirtiyor. Yazımı Âşık Veysel’in “TÜRLÜ TÜRLÜ SADÂ VERİR AĞAÇLAR” şiiriyle bitiriyorum:
Yel estikçe dalgalanır dalları
Türlü türlü sadâ verir ağaçlar
Tertip etmiş kuğu gibi dilleri
Türlü türlü sadâ verir ağaçlar.
Bahar gelir yaprak açar yaz olur
Aşka düşen ateş olur köz olur
Kaval olur, keman olur, saz olur
Türlü türlü sadâ verir ağaçlar
Yel değdikçe ince dallar ses verir
Yeşil yaprak etrafına süs verir
Aşılarsan meyvesini has verir
Türlü türlü sadâ verir ağaçlar.
Balta gelir yatağından yadeder
Usta gelir keman yapar, ud eder
Yanık sesli kaval ne feryat eder
Türlü türlü sadâ verir ağaçlar
Davul olur gümbür gümbür gümüler
Zurna olur ince sesle iniler
Gıranata dertlerimi yeniler
Türlü türlü sadâ verir ağaçlar
Kalem olup her lisandan okuyor
Ana sesi ciğerimi yakıyor
Dallarında çeşitli kuş şakıyor
Türlü türlü sadâ verir ağaçlar.
