"Mutluluğun resmi" çizilebilir mi?
Sohbet ortamında konuşuluyordu... Dün!
"Hiç kimse mutlu değil" şu hayatta!
Mutlu olunabilir mi, bu şartlarda...?
Akıp gidiyordu sözler, kurulan benzer cümleler bu minvalde!
Şartlar- yaşam- hayat- vade...
Sahi ya... neydi mutluluk?
Aranan- aradığımız... beklenti ve hayallerimiz ne, nelerdir?
Şart- şurt- koşul... taht- baht- düzen... ! ... ?
Tekrar ve yeniden o meşhur soru...
Neydi sahi...?
Mutluluğun Formülü?
Alınabilir- satılabilir- bulunabilir- ulaşılabilir- üretilebilir bir şey mi şu MUTLULUK?
Yoksa... şarkıların tınısıyla;
Fırtına öncesi veda busesi,
Gönlümün menzilinde aklın gölgesi...
Yazgımla kanlı bıçaklı,
Kalbim hep alacaklı
Hayalim üç kelime, o da şöyle!
Evli- mutlu- çocuklu...
Yoksa pencereleri pembe boyalı bir ev mi?
Ya da Siyah renkli bir Araba mı?
Kışları şehrin göbeğinde dayalı- döşeli bir köşk?
Yazları deniz manzaralı bir Saray mı?
Ne bileyim!
Sahi nedir insanı mutlu edecek şey?
Acaba... Fârâbî'deki gibi, nefsin iradesiyle gerçekleştirdiği aklî ve rûhî bir yetkinlik sonucu ulaştığı bilgi ve eylem bütünlüğü hali...
midir, mutluluk?
Yoksa... tüm bu tarif ve tanımlamaların çok daha ötesinde...
Dünya Ahiretin tarlası, bir imtihan mahalli midir ki?
Dünya yarım, fani, muvakkat ve geçici ise...
Hakeza insan da öyle!
Galiba... kısaca şöyle!
"Dünya handır han içinde
Yaşar onun can içinde
Rüya gibi, gelir geçer
İnsanoğlu gam içinde
Dertli ağlar dertsiz ağlar dünya içinde..."
Ya da en iyisi...
An'ı yaşamak lazım, olduğu- olabildiğince...
Hayattan tat almaya, mutlu olmaya odaklanmak mı lazım?
Binaenaleyh... Dün geçmiş- yaşanmış bitmiş,
Yarın ise; erişip erişilmeyeceği meçhul!
Öyleyse...
Yaşadığımız anı- vakti- süreyi- ömrü... Ruh ve Kalbimizi Mutlu kılan ef'al ve ahvale bürünmek mi lazım ?
Unutmayalım...
"İnsanların en hayırlısı insanlara en faydalı olandır."
