Merhaba değerli dostlar,
Bugün itibari ile Kastamonu Güncel ailesine katılmış bulunmaktayım.
Bu çatı altında görüşlerimi sizlerle paylaşabilmenin ve ilkyazımı kaleme almanın heyecanı içindeyim.
**
Günümüz dünyasında her şeyi hızla tüketir olduk. Saygıyı, sabrı, arkadaşlığı, hayallerimizi… Bunlar uzar da uzar. Eskiden böyle değildi. Şimdilerde her şeyi hızlı yaşar olduk, neden?
Eskiden demişken eskiden beridir hızla tükettiğimiz bir şey var. Çay! Çayı çok sever, çok içeriz. Yeni bir güne onunla başlar, misafirimizi onunla karşılarız. Ülkemize yerleşmiş bu kadim çay kültürünü korumamız şart. Çayı hızlı tüketelim, çok içelim buna bir itirazım yok. Ama bir şeye itirazım var. Poşet çay!
Önceden sadece toz çay vardı. Sonradan hayatımıza bu poşet çaylar da dâhil oldu. Kimine göre pratikti tercih sebebiydi, kimine göre de aynı tadı vermiyordu. Bu kıyas cam bardak porselen bardakta da karşımıza çıkıyor tabi.
Benim poşet çaya olan itirazım yalnızca tadından dolayı değil. Hiç düşündünüz mü poşet çay sıcacık suya girdiğinde neden erimez? Poşet çayın içinde suya girince erimesine ve de yırtılmasına mani olan epiklorohidrin denen bir madde var. Bu madde, aynı zamanda pestisit (böcek ilacı) olarak da kullanılan, kanserojen bir maddedir. Böceği öldüren bu madde bize ne yapar varın siz düşünün. Ama sadece bununla da sınırlı değil. Suyla birleştiğinde, kısırlıkla ve bağışıklık baskılanmasıyla ilişkilendirilen 3-MCPD isimli bir maddeye dönüşüyor. Poşet çayı susuz içebilen var mı?
Poşet çayı en çokta pratik diye gençler içinde yaygın olduğunu düşünüyorum. Okul kantinlerinde, iş yerlerinde, yeni evli çift evlerinde sıkça kullanılıyor. Bu tehlikelerden habersizce özellikle de gençlerimizin tükettiğini düşünürsek neslimiz için kaygılanmamız gerekmez mi? Bu saydıklarım tamamı birleştirildiğinde bu bir gıda güvenliği meselesi değil midir? Bu konuda hepimize görev düşmüyor mu?
Tüm bunlara rağmen var mı poşet çay içen?
