Takvim sayfaları tek tek koparılıyor…
Gün gelecek sıra son yaprağa gelecek.
Bitişin hüznünden uzak tatlı bir sevinç var çocukların yüzlerinde..
Yaşlılarda ise buruk bir gülümseyiş..
Son bir yılımızı düşündüğümüzde;
Günler hızla geçip gitmiş elimizde kalan bir kaç hatıradan başka bir şey yok.
İşimiz çokmuş, geç saatlere kadar çalışmışız, yok…
Savurganca para harcamışız, unutup gitmişiz, yok..
Bir gün çok acıkmışız, yemek saatini kaçırmışız, yok..
Bir gün çok iyi besleyici şeyler yemişiz, hiç önemli değil..
Varlığı önemli olanlar var sadece hayatımızda
Oysa bizim dışımızda kalan o kadar çok şey var ki..
Kazalar, ayrılıklar, gözyaşı, hüzün ve ölümler..
Ve sonsuza yolcu ettiğimiz sevdiklerimiz…
Hey koca dünya, içinde bin bir çeşit düşüncelerle dolu insanların ev sahibisin..
Bir sözleşmende yok...
İstediğin an sona erdirebilirsin.
Ertesi günü yok hiç bir şeyin, olabilirde, olmayabilir de.
Hayat, doğumlu ölüm arasında bir çizgi, ilerisi yok….
Her şey bir kaç saniyede değişebilir, yok olabilir her şey...
Beklenen bir gün yok aslında…
Aradığımız hep yanımızda, içimizde, dünyanın içinde bir yerlerde.
Güneşte, yağmurda, rüzgârda hep aynı her yerde.
Hayatımız hep planlar üstüne kurulu olsa da,
Ne önemi var ki..
Bir sözleşmesi yok ki hayatın…
Yarınlar mutluluk üstüne kurulu olsun her şey..
Huzur yeter….
Hayatta olmak bile mutlu olmaya yetmeli, değil mi aslında…
Yaşama sevinciyle,
Dostlukla,
Sevgiyle
Aşkla gel yeni gün.
