Söylesene gönül
Odalarımız bu kadar dar, bu kadar küçük müydü?
Nefes alamıyorum
Aç şu perdeleri biraz ne olursun
Ay ışığı girsin içeriye
Sende bir türkü tuttur oradan
Halim perişan bu gece
Bir şeyler yap, beni oyala, beni avut ne olur
Yoksa sokaklara vuracağım kendimi
Nefes alamıyorum
Durma kapı eşiğinde, anahtarı saklama, yol ver
Hiç bir şey istemiyorum hepsi senin olsun
Anılarım yeter bana
Bir de annemin fotoğrafını asla vermem sana
Göçmen kuşlarda uçup gittiler
Güneş batmak üzere
Hadi gönlüm, dön evine
Sokak kapısında seni bekliyor gece...
Ellerim üşüdüğünde bilirim ki aradığımda sen yoksun yanımda
O an anlarım ki, yüreğinde yokum olsam da yanında…
Aşkta yenilmek bu olsa gerek
Kelimelerin bittiği yerdeyim artık yazamıyorum
Bensiz gittiğin yerlerde bilmiyorum sana neler söylüyorlar
Bedenim dik, alnım ak olsa ne çıkar
Yüreğimde sonbahar olduktan sonra...
Hangi duraktı o, ters yöne giden otobüslere bindiğimiz,
Hangi duraktı o, hiç gelmediğin halde seni akşama kadar beklediğim...
Hangi duraktı o, seni sonsuza kadar kaybettiğim....
Hangi duraktı o, kendimle baş başa kaldığım...
Veda ettiğin durakta son kez bekledim dün gece
Aynı banka oturdum, yanım boş kaldı
Senden ne bir iz, ne de ellerin vardı
Son kez baktım her akşam bindiğin otobüsün ardından
Kalbimde sızın vardı, aklımda veda sözlerin...
Sessizce ayrıldım acılar içinden
Senin yerine ayrılık oldu koluma giren
Biliyor musun, bu şehrin geceleri daha bir karanlık
Gecenin karanlığına karışmış çocuk çığlıkları var bu şehirde
Aşk kirletiliyor gecenin içinde
Işığı söndürülmüş evlerde kadınlar ağlıyor..
Kayan yıldızlardan ise kimsenin haberi yok.
Çünkü bu şehirde bütün dilekler boşa çıkıyor...
Artık nereye gidersek gidelim, varacağımız yer ayrıldığımız yer olmayacaktır
Dönmek ayrı bir şeydir, beklenilen olunca
Kapıdan çıktığın anda, yüreğin okyanusta bir gemiye döner…
Bütün gemiler, bütün limanlar senindir artık
İstediğin gemiye biner gider, istediğin limanda demir atarsın...
O duraktan kaç otobüs gelip geçti, hiç biri benim beklediğim değildi...
Hiç biri uzun yollara götürmedi beni, hiç biri yalnız değildi
Bense seni beklediğim durakta yıllarımı tükettim
Seni beklerken hayatımı tükettim
Senin gelmediğin akşamlarda kendi kendimi tükettim
Sen gelmedin, sevgimi tükettim...
*
Ve şiir yolculuğumuz devam etsin, antik Yunandan. Bu şiirde Olypia, Ömer aşkına gitsin..
PLATON
Yıldızlara bak Yıldızım
Ah gökyüzü olaydım da
Sana binlerce gözle bakaydım.
Ölümlüler arasında Sabah yıldız gibi parlardın
Şimdi ölüler arasında parlıyorsun akşam yıldızı gibi.
(bu şiirin çevirisinin kime ait olduğunu bilemediğim için yazamadım,özür diliyorum.)
