Selahattin DEMİREL

Et ve İyi NiyET!

Selahattin DEMİREL

  • 316

Bir yazı işçisi “Biraz yazmasam olur.” dediği bir hâldeyken önemli bir zaman vesilesiyle yazmaya zorlar kendini. İşte bayramlar da bu önemli zamanlardan biridir.

Aranızda, “Ramazan Bayram’ından bu yana hayatımda neler oldu?” diyen hatta işi ilerletip geçen yılki bayramlarla bu senekileri kıyaslayıp bir muhasebe yapan var mıdır, bilmiyorum ama ne derseniz deyin, yaşayana ve dünyadaki kötü gelişmelere seyirci olanlara bir tesellidir bayramlar.

Biliyorum, artık hiçbir şeyin tadı kalmadı. Bayram vesilesiyle tatlılara ve şekerlere sığınarak aradığımız o güzelliklere yine ulaşamayacağız mesela. Çünkü onlar da artık glikoz yüklü ve pek çoğuna sevgi yüklenmeden yapılıyor. Vaziyet böyleyken onlardan medet beklemek ne kadar doğru olacaktır sevgili okuyucu?

Yok, hayır! Ne bayramları tatil fırsatı olarak görenlerden ne derin dondurucularını hazırlayıp içine etleri basmayı bekleyenlerden bahsedeceğim! Onları biliyorsunuz ama bir çağrıda bulunacağım: Mahalle muhtarlarından, Sosyal Yardımlaşma Vakıf’larından ihtiyaç sahibi insanlarımıza ulaşmak adına yardım isteyin. Bulalım o insanlarımızı, tanışalım, helalleşelim, bayram vesilesiyle ihtiyaçlarına yetişmeye gayret edelim. Unutmayın, bu iletişimden yoksunsanız hısım-akrabaya karşı övünerek konuştuğunuz kurbanlarınızın “ne etlerinin ne de kanlarının” kendisine ulaşmayacağının haberini veren Hz. Allah’ı razı edemezsiniz! Ayette bildirilen “iyi niyeti ve samimiyeti” ne olur, bu bayramda olsun yakalayabilelim, haksız mıyım?

Trafiğin ve borç ya da peşin alışverişin bol olduğu bir zamana girdik farkındayım. Umarım bayram vesilesiyle aklınıza gelen bir küskünlüğünüz, dargınlığınız yoktur da bitirmeniz için gayret göstermek zorunda olduğunuzu hatırlatmayayım ben de!

Herkes bir telaş hâlinde şimdi, bilirim, yazıyı da o sebeple kısa tutmak niyetindeyim ama şiirsiz de olmayacağını belirtirim, hem de Gülten Akın ablamızdan:

“Ah, kimselerin vakti yok

Durup ince şeyleri anlamaya

Baba evleri, ilk kez girilen ırmağa dönüş

Toprağa tutku, kendinden dolayı

Kulaklarımızı tıkıyoruz: Para para para

Kulaklarımızı açıyoruz: Kavga kavga kavga

Sorar belki biri: Kavga ama neden kavga

Komşumuza sonsuz balta, karımıza yumruklar içinde

-Bilmiyoruz neden kavga.

Bir gün birileri öte geçelerden

Islık çalar yanıt veririz”

İyi bayramlar efendim; sağlıkla, dostça, iyilik ve güzelikle!

Yazarın Diğer Yazıları