Biriniz kardeşini(Allah için) seviyorsa,
ona sevdiğini söylesin.
(Ebu Davud,Edep 122,(5124) )
Sadece eşler, sevgililer birbirine değil.
Anne çocuğuna, çocuk anneye;kardeşler birbirine; arkadaşlar aralarında.
Sadece öğrenci öğretmene değil, öğretmen öğrencisine..
Hatta kediye,çiçeğe.. söylemeli sevdiğini.
Hayır abartmıyorum.Onlar da anlıyor sevgi dilinden kendilerince.Mesela Su molekülü anlıyor ,ayırt ediyor iyi ile kötü sözü ve etkileniyor ondan şekil degiştiriyor.Sonra sevilen çiçekler daha canlı oluyor,daha çabuk büyüyor; bunlar ispatlanmıs şeyler.
Kimi neyi seviyorsan çekinme söyle.Daha doğrusu kibirlenme söyle,cimri olma söyle
Sözün sahibi Hz.Muhammed(sav) öyle severmiş ki insanları;herkes,bu dünyada Rasulullah en çok beni seviyor zannedermiş.
Nasıl bir sevmek,nasıl bir değer vermek ahh..
Evet insan davranışlarıyla, hâl dili ile de aktarır sevgisini muhatabına ama insan işitmek de ister sevildiğini.
Ha tabî sevdiğini söylemek için önce sevmek gerek.
Sevmek için de yine O'nun(sav) tavsiyesi üzere aramızda "selâmı yaymak" gerek.
Ve de hüsn-ü zan beslemek gerek.
İnsanlara,olaylara..
Üstad Bediüzzaman " insan hüsnü zanna memurdur" der.
Memur da vazifesini yapmakla yükümlü ise..
Aramızda selamı yaymaya çalışmalı,Allah rızası için kişilere,olanlara güzel bakmalı.
Devamı gelir zaten.
Güzel bakınca güzel göreceğiz,
Güzel bakınca da sevecek,sevilecegiz,
Lezzet alacağız hayatımızdan
Ve lezzet alacak hayatımızda olanlar.
O vakit
Geç olmadan söylemeli sevdiğini.
