İslâm bütün çağlara hitap eder. Doğru ve faydalı olanla çelişmez. Bilimle çelişmesi zaten mümkün değil. Bilim yaratılmış olan varlıktaki sırları, sistemleri keşfeder. Bunu teknolojiye dönüştürerek hayatı kolaylaştırmaya çalışır. Bu objektif/nesnel bir faaliyettir. Ama insanın öznel/içsel, yani subjektif bir yönü de var.
Müslüman bilime karşı olamaz.
"Bilim başka bir şey" deyip, sanki ulaşılmaz bir varlık gibi göstermeye gerek yoktur. Bilim; nesneldir, deneyseldir ve gözleme dayanır. Yani evrende var olan mükemmel düzenin sırlarını gözlem ve deney yoluyla ortaya çıkarmaya çalışır. Suyun iki hidrojen bir oksijen atomundan meydana geldiğini keşfeder. Bu keşiften önce de su aynı formüldeydi.
'Orta çağda hristiyanlar gericiydi, sonra reform yapıp ilerlediler' diyorsun. Onlar orta çağda çok dinlerine bağlı idiler geri kaldılar, biz dinimize bağlı idik ilerledik. Sibernetik biliminin kurucusu kabul edilen ve ilk otomasyon/robotik sistemleri çalıştıran el Cezerî, batıda bile tıbbın hükümdarı kabul edilen İbn-i Sina, Cebir ilminin temelini atan el Cabir, optik sistemlerin, hatta fotoğraf makinesinin temelini atan İbni Heysem, ünlü bilim adamı Birûnî ve daha niceleri hep o dönemlerde yetişti. Demek ki İsâm bilime ve ilerlemeye karşı değil. Sonradan geri kalmışsak bu dinin suçu değil. Bizim dini yanlış anlamamız ve tembelliğimizdir.
Demek istediğim din ve bilim kardeştir. Kolkola yürümelidir. Böylelikle hem maddeten hem de manen ilerler, hem kendimize hem de insanlığa faydalı oluruz.
(Resulüm!) De ki: "Yeryüzünde gezip dolaşın ve Allah’ın ilk yaratılışı nasıl başlatıp devam ettirdiğini görün. Allah, daha sonra ikinci hayatı da işte böyle gerçekleştirecektir; Allah her şeye kādirdir." (Ankebût, 20)
