Elif gibi duralım, Mevlâ'nın huzurunda,
Sağa-sola yalpa yok; olalım doğru yolda.
Vav gibi saygı ile, eğilelim rükûda,
Olgun meyve baş eğer, kalmayalım gururda.
Birlikte kuluz Rabb'e, Fatiha'da nūn ile,
Yalnız Sen'den isteriz, bu yolda dâim eyle.
Nūn ile "biz" oluruz, nun'da nokta Kâbe'dir,
Nūn ile "bir" oluruz, Kâbe Rabb'in Beyti'dir.
Dal gibi oturalım, Tahiyyat'ta-kàde'de,
Başını koy mim gibi, yaklaş Rabb'e secdede.
Elif, dal, mim yanyana; birlikte "âdem" eder,
Âdem "adam" olursa, âlemde seyrân eder.
Âdem adam olursa, âlem de bayram eder,
Âdem adam olursa, dâreynde tayrân eder;
Ve dahî melekleri, kendine hayrân eder,
Rabb'i ne verdi ise, yoluna kurbân eder.
Dâreyn: İki dünya. Dünya ve ahiret.
Tayrân: Uçma.
