"Mü’minler, ancak; kardeştirler.
Öyleyse, kardeşlerinizin arasını; düzeltin.
Allah’a(c.c) karşı gelmekten; sakının ki, size; merhamet edilsin."
buyurulur. (Hucurat Suresi, 10. Ayet Meali)
Efendimiz(sav):
"İnsanlardan, bir dost edinecek olsaydım; Ebû Bekir’i(r.a), kendime; dost edinirdim.
Fakat, İslâm Kardeşliği; daha üstündür" buyurmuştur. (Buhârî, Salât, 80)
Peygamber Efendimiz (sav), kendinden çok; ümmetini düşünürmüş.
Efendimiz(sav), ashâbı doymadan; kendisi ve âilesi doymazmış.
Hz.Mûsâ(aleyhisselâm) bir gün (rivayete göre):
“Yâ Rab(c.c)!
Senʼi nerede arayayım?” diye; niyazda bulunmuş.
Allahu Teâlâ (c.c), Hz. Mûsâ'ya (a.s):
“Beni kalbi kırıkların yanında ara" buyurmuş. (Ebû Nuaym, Hilye, II, 364)
Kardeşlik, kendinden; fedakarlıkta bulunmaktır.
Bütün müʼminler, birbirine zimmetlidir.
Cenab-ı Allah(c.c), Bana; verdi, Ona; vermedi.
Demek ki; O, Bana; zimmetli.
Ben, Ona; ikram edeceğim.
Onun duâsını; alacağım.
Kıyâmet günü de, Onun duâsıyla; selâmet bulacağım.
O hasta, Ben ise; sağlamım.
O hastaya, Ben; ikram edeceğim.
O hastanın duâsı, Beni; âbâd edecek.... diyerek; hep düşünmeli ve elimizden geldiğince; fedakarlığı gerçekleştirmeliyiz.
Efendimiz(sav), elinde ne varsa; muhtaçlara verir ve evinde; günlerce ocak yanmaz ve ekmek de bulunmazmış.
Hasan-ı Basrî(k.s) Hazretleri:
“Bizim dost ve kardeşlerimiz, bize; âile efrâdımızdan daha sevimlidir.
Zîrâ; âile efrâdımız, bizi; dünyada anar.
Fakat dostlarımız, mahşer yerinde; bizi ararlar” buyurmuştur.
(İhyâ, c. II, sf. 437) Efendimiz(sav), Mü’minlerin; birbirlerini nefislerine tercih ederek, samimî bir muhabbet iklîmi; tesis etmelerini emretmektedir.
Bir kişi, Cüneyd-i Bağdâdî(k.s)Hazretleri’ne:
“Bu zamanda, hakîkî kardeşlikler azaldı.
Nerede o, Allah(c.c) için yapılan; kardeşlikler?..” demiş.
Cüneyd-i Bağdâdî(k.s) Hazretleri:
“Eğer, senin sıkıntılarına katlanacak, ihtiyaçlarını giderecek birini arıyorsan, bu zamanda öyle bir kardeşi bulamazsın. Ama kendisine; Allah için(c.c) yardım edeceğin, sıkıntılarına; Allah(c.c) rızâsı için katlanacağın, bir kardeşlik istiyorsan; böyleleri pek çoktur” buyurmuş.
Cennete girebilmek için, Cenab-ı Allah(c.c) yolunda; maldan ve candan fedâkârlık yapmamız gerekmektedir.
Peygamber Efendimiz'in (sav), sevgisine ve özlediğim dediği kardeşlerinden olabilmek için ümmetin dertleriyle dertlenip, din kardeşlerimizin hizmetinde bulunmamız zarûrîdir.
Zîrâ, kuluna hizmet; Allahu Teâlâ’ya(c.c) hizmet; Ümmetine hizmet de; Efendimiz’e(sav) hizmet gibidir.
Hz Ali (r.a.)
"Kendinize, Allah(c.c) yolunda; kardeşler edinin...
Çünkü; Onlar, dünya için ve ahiret için de; lâzımdır.." buyurmuştur.
Yunus Emre(k.s):
"Hakk’ı, gerçek; sevenlere,
Cümle alem; kardeş gelir" buyurmuştur.
Hz. Mevlânâ(k.s):
"Temiz kardeşler hakkında; iki zanda bulun.
Zahiren, onlardan cefa bile görsen, haklarında kötü düşünceye kapılma" buyurmuştur.
Yüce Rabbimiz(c.c)!
Bizleri, kardeşlik hukûkuna; lâyıkıyla riâyet ederek, kardeşlik mes’ûliyetinden; beraat fermânı alabilen, mes’ûd ve yüzü ak olan; kullarından eyle.
Gönüllerimizi, din kardeşliğinin; feyz ve rûhâniyetiyle doldur.
Âmîn!..
