Tolga TURAN

ZAMANI SÜSLEDİM SENSİZ SENİNLE

Tolga TURAN

  • 232

Bugün dostlarımla oturup gün batımına kadar seni andık geriye dönüp baktığımda ise durdum düşündüm zamanı süslemeye kadar verdim. Kendi yüreğimin sesine bakıverdim desem yalan söylememiş olurum sanırım. Karanlık bir odada suskunum suskunluğumun sebebi ile acılı yarım adeta üşümekte. Asıl olan insafsız yalnızlığa sanırım ben bir türlü alışamadım.

Dostlarım bir bir ayrıldı gece yine bir başıma bırakaraktan beni. Hangi dost bu gece beni mutlu etti hangisi tadımı kaçırdı anlam veremedim aslında. Asıl önemlisi derinden derine hayallerim adeta yargısızca infaz edilirken hiç te sevmediğim bir şey oldu cellâdımla baş başa kalmış iken aniden gözyaşlarım volta aymakta idi yanaklarımda. Bir hikâye tasvir ettim. Düşlerimde hani kurt kuzuyu bulanık havada beklermiş ya avı için gözyaşımda hüznü beklemekte her bir damlasında mükâfat verecek gibi.

Artık iyice bilmekteyim ki duygularımı lekelerden arındırdım hiçbir katkı maddesi koymadan. Belki senin kadar berrak olmadı ama inan senden daha masum. Bir anda odama savrulan kokunla acara yüreğimi öyle bir savurdu ki giderken odama yarım kalan sana ait son nefesini çekerken buldum.

Bak zamanıca süsledim sensiz olan seninle büyüsü bozulmasın diye sadece sana fısıldadım

Tolga TURAN

Yazarın Diğer Yazıları