Af ancak ve ancak Allah’ın yetkisindedir.
Merhamet ise kendini rahmete muhtaç bilendedir.
İnsan olarak ölüyoruz,
İnsanlık olarak diriliyoruz.
Kimimiz ise kendini sadece insan sanmakla yetiniyor.
Allah bizi bu dünya da “geçiçi” süre ile kaim kılmakta,
Allah bile isteyerek kendisine meydan okuyanlar hariç,
Hiçbir kulunu hatalarından dolayı yargılamadan “Cehenneme” terketmemektedir..
Önce kendine karşı isyan edenlere verilecek cezayı belirtip,
Peşinden itaat edenler ve tevbe edip hatasından dönenler hariç diyerek yangınlarımıza su serpmektedir.
Elhamdülillah !
Peki insan olarak bu üslubun neresindeyiz ?
Allah bize bu şekilde muamele edeceğinden haber verirken,
Biz her yönü ile eksik olduğumuz benzerlerimize,
yani diğer insanlara ne şekilde muamele etmekteyiz ?
Bazen haddi aşarak, af yetkisini kendi elimizde sanıp,
İnsanları hatalarından, günahlarından dolayı –bırakın Cehenneme sokmayı,
Allaha olan iman konusunda eleştirip; rahmetten, merhametten mahrum bırakmaktayız…
Bazen kendimizi o kadar dindar, o kadar samimi,
o kadar hatasız, o kadar kendimize dönüp bakmaktan bihaber
Buluyoruz ki,
Sanıyoruz ki,
İnanıyoruz ki,
Aldanıyoruz ki,
Kendi nefsimizi hesaba çekmeden, kendimize karşı bile adaletli olamadan,
Hata ve günahlarından dolayı insanların gönüllerine cehennemi, kalplerine imansızlığı, tekfiri yapıştırıyoruz.
Demek istediğim,
Yunus’un dediğincedir.
İnsanların hatalarına bakarak gönül yıkanın, dönüp kendi nefsini ve ibadetini hesaba çekmesi gerekmektedir.
İmtihandır ya hani; kul kul ile de sınanır.
“Kınamayınız! Kınadığınızı yaşamadıkça ölmezsiniz”
Gün gelir yıktığınız gönüllerin ahvâlini tadacak olursunuz.
Kimin kaliteli mü’min olduğu Allah indindedir.
Günahından haberdar olduğunuz insanların, tebvesinden haberdar değilseniz vay halinize…
Kardeşlerim;
Bu mevzunun edebiyat kısmı olabilir,
Lâkin işin gerçek noktası şu ki,
Herkes Allah’ın rahmetine muhtaç olma bâbında eşittir.
Ve af yetkisi ancak ve ancak Allah’ın elindedir.
Affedileceklerin veya mü’min olanların bilgisi de kararı da Allah’a aittir bizlere değil…
Haddimizi bilelim !
Kimseyi günahından dolayı hor görmeyelim !
Bu biz müslümanların bir şiar'ı olmak zorundadır.
Merhamet ise kendini rahmete muhtaç bilendedir.
İnsan olarak ölüyoruz,
İnsanlık olarak diriliyoruz.
Kimimiz ise kendini sadece insan sanmakla yetiniyor.
Allah bizi bu dünya da “geçiçi” süre ile kaim kılmakta,
Allah bile isteyerek kendisine meydan okuyanlar hariç,
Hiçbir kulunu hatalarından dolayı yargılamadan “Cehenneme” terketmemektedir..
Önce kendine karşı isyan edenlere verilecek cezayı belirtip,
Peşinden itaat edenler ve tevbe edip hatasından dönenler hariç diyerek yangınlarımıza su serpmektedir.
Elhamdülillah !
Peki insan olarak bu üslubun neresindeyiz ?
Allah bize bu şekilde muamele edeceğinden haber verirken,
Biz her yönü ile eksik olduğumuz benzerlerimize,
yani diğer insanlara ne şekilde muamele etmekteyiz ?
Bazen haddi aşarak, af yetkisini kendi elimizde sanıp,
İnsanları hatalarından, günahlarından dolayı –bırakın Cehenneme sokmayı,
Allaha olan iman konusunda eleştirip; rahmetten, merhametten mahrum bırakmaktayız…
Bazen kendimizi o kadar dindar, o kadar samimi,
o kadar hatasız, o kadar kendimize dönüp bakmaktan bihaber
Buluyoruz ki,
Sanıyoruz ki,
İnanıyoruz ki,
Aldanıyoruz ki,
Kendi nefsimizi hesaba çekmeden, kendimize karşı bile adaletli olamadan,
Hata ve günahlarından dolayı insanların gönüllerine cehennemi, kalplerine imansızlığı, tekfiri yapıştırıyoruz.
Demek istediğim,
Yunus’un dediğincedir.
İnsanların hatalarına bakarak gönül yıkanın, dönüp kendi nefsini ve ibadetini hesaba çekmesi gerekmektedir.
İmtihandır ya hani; kul kul ile de sınanır.
“Kınamayınız! Kınadığınızı yaşamadıkça ölmezsiniz”
Gün gelir yıktığınız gönüllerin ahvâlini tadacak olursunuz.
Kimin kaliteli mü’min olduğu Allah indindedir.
Günahından haberdar olduğunuz insanların, tebvesinden haberdar değilseniz vay halinize…
Kardeşlerim;
Bu mevzunun edebiyat kısmı olabilir,
Lâkin işin gerçek noktası şu ki,
Herkes Allah’ın rahmetine muhtaç olma bâbında eşittir.
Ve af yetkisi ancak ve ancak Allah’ın elindedir.
Affedileceklerin veya mü’min olanların bilgisi de kararı da Allah’a aittir bizlere değil…
Haddimizi bilelim !
Kimseyi günahından dolayı hor görmeyelim !
Bu biz müslümanların bir şiar'ı olmak zorundadır.
