bir kalp taşımak mühim mesele...
yaşayabilmek için bir kalp taşımak ve o kalp ile bir şeyler taşımak, taşıyabilmek. yani sevmek,
bir taşı bir insanı bir otu ...
yahut dünya da dışlanmış ne varsa sevgiden ve değerden yana
sevebilmek için...
insanlık olarak nereye gidiyoruz anlam vermek zor.
sevgi ile konuşan bir iki insan görmesem kıyametimiz çoktan koptu diyeceğim nerdeyse.
hiç unutmuyorum lise de bir hocam vardı. bir gün derste ayağa kalkıp bir soru sordum.
Hocam dedim; eskiden filozoflar, dervişler, evliyalar çokmuş. peki şimdi neden bu insanlardan ortada yok.
Oğlum dedi; eskiden bir çuval altın bulsalar, meydan yerine varıp insanlara dağıtırlardı. şimdi ise bir çuval para bulsalar kimseye görünmeden saklarlar...
şimdi düşünüyorum,
doğruya o zaman insanların gönülleri zengindi cepleri boştu, bu yüzden insanlığın, yaşamanın ve bir çok şeyin değeri vardı.
kalp taşıyan insanlar vardı, çünkü insanlar kalplerinde sevgiyi ve hoşgörüyü taşırlardı. insanlar gönüllerinde taşıdıkları şeylere önem verirlerdi.
şimdi ise insanların cepleri zengin, gönülleri boş. bu yüzden insanlar gönüllerinde bir şey taşımıyor.
tüm dertleri ceplerinde bir şey taşıyıp taşımadıkları. bu yüzden bir kalpleri var mı onu bile unutmuş haldeler...
ceplerinde ki ağırlığa hevesle koşanlar,
gönüllerindeki ağırlıktan yakınmaktalar.
...
şimdi savaşlar diyeceğim,
küresel sermayenin, silah tüccarlarının işi diyeceksiniz belki de...
ama öyle değil.
en az onlar kadar bizimde payımız var savaşların çıkmasında.
soru şu; birbirine kalp ile bakan insanlar savaşır mı ?
- savaşmaz.
birbirine para ile bakan insanlar savaşır mı ?
- savaşır.
...
söz de hepimiz dinden, diyanetten bahsederiz.
bu yüzden de evlilik, ticaret, ve daha bir sürü şey söz konusu olunca,
insanların yüzlerine, dizlerine, ve kalplerine bakmadan ceplerinin dolgunluğuna bakarız.
ya sonra,
vay efendim Batı Müslümanların kuyusunu kazıyor.
halbuki biz kalbimizi söküp attık, kendi kuyumuzu kazdık...
kendi içimizdeki en büyük gücü yüreğimizi unuttuk.
içerden savunması olmayan kale neylesin düşman topuna...
...
kendimize hiç bakmıyoruz
Batı da Batı diyerek batıyoruz farkında değiliz.
...
söz de bir buçuk bir milyar kardeşiz,
öz de ise günlük yaşıyor ve bir iki kişilik hissediyoruz.
...
kurtuluş mu,
önce bir kalp taşımak, ya da bir kalbimizin olduğunun farkına varmak icap ediyor.
akabinde o kalbi içine bir buçuk milyar kardeşi sığdıracak kadar genişletmek...
...
önce kendimin sonra da bir buçuk milyar kardeşimin özeleştirisini yapmaktayım.
en azından gönüllerimizi, ceplerimizden öncelikli hale getirmeliyiz.
...
akşama ne yiyeceğimiz derdimiz değil,
akşam kardeşimin yiyecek lokması olacak mı ?
derdimiz bu.
...
ne gam olsun ne keder birlik varsa,
dünyalar bize verilsin ne anlamı var,
bu mübarek ümmet paramparçaysa.
- Ümit Akyüz
03.03.2017 Rize
