Öncelikle herkese selamlar;
Geçen yazıma göstermiş olduğunuz ilgiden dolayı hepinize ayrı ayrı teşekkürlerimi bir borç bilirim. Emin olun ilk yazım olmasına rağmen bu kadar okunacağını tahmin etmemiştim. Bu yüzden göstermiş olduğunuz ilgiye layık olmaya özen göstereceğim. Bu haftaki yazım TAEKWONDO sporu ve çocuklarımıza olan faydaları ile ilgili olacak.TAEKWONDO salonuna gitmek çocukta bir eğlence olarak başlar, 8-10 yaşları arasındaki çocuklarda spor genelde anne ve babaların çabaları ile başlar, çocukta öncelikle oyun parkına gitmekle spor salonuna gitmek arasında bir fark olmamasına rağmen çocuklarımızdaki olumlu etkisi çok yüksektir, öncelikle okuldan farklı olarak daha rahat bir ortamda tanışma ve kaynaşma çabası gösteren çocuklarımız disiplinli ve planlı hareket etme, kendi kendine karar verme gibi olguları öğrenmeye ve uygulamaya başlar. Bunun en iyi örneği de Murat Hocanın en küçük çekirgesi Eyüp kardeşimiz. Eyüp öncelikle babası tarafından sadece hiperaktifliği dolayısıyla etkili olabileceği düşüncesi ile salonumuza getirilmiş, ancak buradaki arkadaş ortamında TAEKWONDO sporunun da doğasında bulunan kaynaşma ortamına dahil olmuştur. TAEKWONDO sporunun ana kuralları olan nezaket, kibarlık, dürüstlük, azim, hırs, nefes kontrolü ve cesaret kavramları bu salonda Murat Şengül antrenörümüz bütün bu kavramları kendine düstur edinmiş ve çekirgelerini de aynı şekilde bu kavramları empoze edecek yegane insandır. Murat hoca çekirgelerine karşı sadece salonunda bir antrenör değil, yaşamlarında da destek olarak bu sporun sadece spor olarak değil, bir yaşam tarzı olarak aşılamaktadır. Yazdıklarım asla yanlış anlaşılmasın, Murat hoca benim de en sevdiğim sayılı dostlarım arasında başta gelenlerdir, amacım onu övmek, sitesinde yazıyor olmak değil, öylesine bozuk bir ortamda çocuklarımızın hem arkadaş edinebileceği hemde bir spor dalını öğrenebilmeleri için en güvenli ortam olduğundan bahsetmekti. Bu haftalıkta yazım bu kadar hatam var ise affola. Yazımı bir kore atasözü ile bitirmek istiyorum..
Horangının Cukımyun Kacukıl Namgigo, Saramın Cukımyun İrımıl Namginda-(호랑이는죽으면가죽을남기고, 사람은죽으면이름을남긴다)
(Kaplan Öldüğünde Tüyü Kalır, İnsan Öldüğünde İsmi Kalır)
Bura da insanların karakterlerinin iyi olması ve bir isim bırakmaları gerektiği anlatılmak istenmiş.
