Güneşin soluk kaldığı sonbaharlarda biliyorum ki rüzgarlar bile kıskanmakta beni ve çok iyi bilmekteyim ki artık o kıskanan deli rüzgarlar var ya. Bir gün beni alıp çok ama çok uzaklara götürecekler. Karanlıklara bırakıp gittiğin gün merak ettim durdum hep amacın karanlıkların koynuna mı atmaktı beni. Yoksa vaktinden öncemi gönderecektin beni.
Yok tesellimin inan artık bir tarifi yok. Bedenim nasıl yaralı ise bilmeni isterim ki hislerimde yaralı. Zaten yalnızlığımı bir kenara atmıştım işte şimdi tam oldu. Aradığım huzur gecenin artık pençesindeydi. Gün görmedim görmediğim için varlığını da özleyemedim. İlk seninle yaşadım mutsuzluğun tadını belki haksızlığında sebebim olacak.
Kaç kez kararlar verdim biliyor musun? Koskoca hayat denizinden ayrılmayı. Oldu mu hayır zaman gözlerimin üzerine takıldı kaldı.Yaşayacak düşümde yok artık. Sen gün ortasında beni gibi saklandın mı?
İnan o iki yaşam arasındaki çizgiye bedenim kadar hislerimde yaralı iken sen yağmurda olsan avuçlarıma alamam seni.
Tolga TURAN
