İnsanlar kendi dünyalarının keşfi ile hikayelerini yazar. Sonunu bilmediği bir hikayede ilerler hayat. Her hikayede her cümlenin farklı birer hikayesi vardır. Aynı olan sadece hayatın döngüsüdür.
İlkokulda başlar hayata dair ilk ders ..hayat bilgisidir o dersin adı. Okulda öğretir öğretmenler. Hayat boyunca ödevlerini uygulamalı yapar öğrenciler. Her öğrencinin rotası başarıya doğrudur. Lakin birçoğunun dümeni rotasızdır yada dümeni kırılmıştır. Kendi ödevlerinin notunu kendileri verir. Hayat her konudan öğrenciyi sorumlu tutar. Konu sınırlaması yoktur ödevlerinde. Rotasız kalemler,usta yazarlar ,acemi şairler .... Kimileri yazarken süslerler, kimileri sade bir kalemle devam eder yazmaya..
Yazılan hikayelerin bazıları bir tiyatro sahnesidir . Hikayede geçen her bir cümlenin de ayrı birer hikayesi vardır. Öğrenci okulda okuduğu ve anladığı önemli cümlelerin altını çizer. O altı çizili cümlelerle oynar okul sahnesinde oyununu. Perde arkasında ise kendi dünyasıyla kalır sadece. Aynı dünyanın farklı perdeleri..
İlkokulda öğrenciler çalışkan ve tembel olarak ikiye ayrılır. Hayat okulunda ise evrensel bir kümenin içinde ulusal kimlik, kültür ve düşünce alt kümeleri vardır her bir öğrencinin. Bütün öğrencilerin sadece bir hedefi aynıdır. O hedef ise zirvedir. Bu hayat okulunda öğrenciler amaç ve hedefe ulaşmak için önce kendi dünyalarında bir harita çizerler. Hedef o haritanın pusulasıdır. Rota ise başarıya doğrudur.
Öğrenci öğretmenin anlattığı hikayelerle yetişir ve o ilk hikayelerle özgür ve özgün temeller inşa eder hayata dair ilk adımda.Öğrencinin tuttuğu kalem değişmez ,gelişir. Kalem hep aynı kalemdir. Kalemin ucundan dökülen harflerle örmeye başlar ilmek ilmek okul duvarlarını. Hiçbir öğrencinin hayat okulu aynı değildir. Dünyanın merkezine evrensel bir okul kurmak isteyen öğrenci ise ilkokul ön sıralarında oturur . Arka sıradakiler ise uzaktan görür yazı tahtasını. Başarı için mesafeler engel değildir. Öğrencinin en büyük başarısı kendisini keşfetmesidir.Kimi öğrenciler kendini arar bulurlar kimileri ise aramaya çıkmazlar.
Başarılı öğrenciler okumaya doymaz. Onlar hep gelişime açtır. Bazı öğrenciler ise kütüphanede tozlu raflarda kendi hikaye kitabının keşfedilmesini ister. Okuyucularını bekler.Kitabın açılıp okunmasını ister. Ama o okuyucular başkalarından önce kendilerini okurlar ve okunurlar da. Öğrenci ilkokulda okur hayat okulunda yazar.. Kitap tozu mu yutmak, tozlu kitabı mı yutmak?
En özetiyle anlatıyorsam burda ve okunuyorsa ,tuttuğun kalem ile yazarsın hikayene.Bu da senin hikayende bir cümle olur... Ama başkaları tutuyorsa kalemini kendi hikayenin yazarı değil özetiyle okuyucusu olursun..
