Türk Milleti’nin zor günlerinde insanlarımızın gönlüne ferahlık veren, bozulan morallerini düzelten, insanların coşkularını artıran şairler vardır. İstiklâl Savaşı’nda Nasrullah Kürsüsü’nden millete seslenen Mehmet Akif gibi. İşte Halil Soyuer de bu şairlerden biridir. 1921’de Balıkesir’in Havran ilçesinde doğan Soyuer, 1940’da Balıkesir Lisesi’ni bitirdi. O yıllarda şiir yazmaya başladı. Memurluk yaptı. 1955’de memurluktan ayrılarak gazeteciliğe başladı. “Çınaraltı, Defne, Türk Edebiyatı “ şiirlerine yer veren dergilerden bazılarıdır. İlk şiir kitabı “ Liman”( 1950) ve aralarında “ Gönül Dağları, Sonbahar Çiçekleri, Sevgi Çiçekleri” olan 12 şiir kitabı yayınlandı. “Anılarla Şairler Albümü, Şair Dostlarım” hatıra türünde verdiği eserleridir. Sayısız ödüller aldı. Dünya şairleri kongresinde Türkiye’yi temsil etti. Edebiyatımızın ölümsüzleri arasına giren şair, 17 Şubat 2004’de Ankara’da vefat etti. Halil Soyuer’i rahmetle anarken onun şiir dünyamızın klasikleri arasında yer almış, çok tanınan, bestelenmiş “TÜRK ÇOCUĞU DİYOR Kİ “ başlıklı şiirini sunuyorum. Atatürk’ün “ Ne mutlu Türk’üm diyene.” sözünün yazıldığı yerlerden kaldırıldığı, “Türk’üm, doğruyum, çalışkanım…” diye başlayan öğrenci andının yasaklandığı,” Türk’üm” demenin adeta suç sayıldığı, bazı illerde resmi daire tabelalarındaki “T.C” ibaresinin kaldırıldığı, ülkenin bölünmeye çalışıldığı günümüzde Soyuer’in aşağıdaki mısraları ayrı bir anlam kazanıyor:
“Seneler kutlu bana,
Aylar umutlu bana.
Her an haykırıyorum,
Türk’üm ne mutlu bana.
Cesaretim candadır,
Şöhretim dört yandadır.
Benim bütün cevherim,
Nabzımdaki kandadır.
Tarihten eski yaşım,
Harpte eğilmez başım,
Toplar can yoldaşımdır,
Silahlar arkadaşım.
İzmir benim, Van benim,
Şeref benim, şan benim,
Kars, Erzurum, Erzincan
Konya, Ardahan benim.
Yurda nasıl doyarım?
Uğruna can koyarım,
Ona bir yan bakanın,
Gözlerini oyarım.
Türk dünyada bir tektir,
Milletlere örnektir.
Tüklüğün meş’alesi
Asla sönmiyecektir.”
